Ik zal gaan
O met genoegen zal ik gaan
met diepe vreugde en trompetgeschal
ik zal gaan
Als jij roept zal ik gaan
mijn werk mijn eten en mijn handen
zal ik laten staan
als jij roept zal ik gaan
Als jij roept in de morgen
in de middag in de avond
in mijn dromen in mijn waken
als jij roept zal ik gaan
Ik zal gaan
al breken ze mijn benen
al moet ik kreupel gaan
engelen binden dan mijn wagen
vleugels aan
Ik zal gaan
We zijn allemaal onderweg, ons hele leven lang. Bij de één verloopt de reis wat meer kabbelend dan bij de ander. Allemaal kennen we de toppen en dalen van het bestaan. Het is ongelofelijk hoeveel levenskracht er in de mens schuilt, om door te gaan en na een tegenslag weer op te veren. Wat is dat wat ons doet voortgaan? En wat is hierin helpend?
Voor het antwoord op deze vragen vertel ik graag over Dhanu Maya.* Ze is een Nepalese vrouw die woont in Surkhet (West Nepal). Ze leeft om kinderen te helpen, kinderen waar ouders niet meer voor kunnen zorgen. Dhanu Maya is niet getrouwd, dat is daar heel ongewoon. Als ze getrouwd zou zijn, zou ze niet kunnen doen wat ze nu doet. Dan zou ze bij haar schoonfamilie in moeten trekken en allerlei taken moeten vervullen. Al tien jaar dient ze door samen met haar moeder deze kinderen een thuis te bieden. Daarnaast is ze ook een Montessori-schooltje begonnen voor het onderwijs en voor regelmatige inkomsten. Ze krijgt namelijk alleen incidenteel een gift. Buitenlandse hulp komt vooral terecht in de gebieden rond Kathmandu en Pokhara. Surkhet ligt in het verre westen van Nepal waar díe hulp niet komt. De toewijding die zij heeft voor kinderen die er alleen voor staan, is bewonderenswaardig.
Het is als een innerlijke opdracht waar ze naar luistert. Dat is haar bezieling; dát geeft zin aan de reis van haar leven. Wat er ook gebeurt in de wisselvalligheid van het bestaan: zij heeft een innerlijke focus die haar doet voortgaan. En….ik merk dat háár bezieling ook míjn bezieling is geworden, als een sneeuwbal die bij het bergafwaarts rollen steeds groter wordt.
‘Ik heb me laten raken door haar verhaal en vijftig vrienden en kennissen gemaild met de vraag om financieel bij te dragen, alle hulp is welkom. Maar liefst vijfendertig mensen hebben daaraan gehoor gegeven, met een prachtig resultaat. Binnenkort gaan we naar haar toe om haar te steunen. We overleggen hoe ze het geld zo goed mogelijk kan inzetten. Onbaatzuchtige liefde en toewijding is de zin van haar leven. Ze heeft er ondertussen al heel wat mensen door geraakt en bezield, ook mij.
Het doet mij voortgaan, luisterend naar wat mijn hart mij ingeeft. Zo ontstaat een diep besef dat alles wat je in verbondenheid doet, met je hart, ergens op de wereld een liefdevol effect heeft.’
Zó werkt dat dús!
* Dhanu Maya was de huishoudelijke hulp van vrienden van mijn man, toen hij daar begin jaren negentig vier jaar woonde en werkte.
* Gedicht: ‘gaan’ van Remco Campert
Joyce Lakwijk is coach en communicatieadviseur. Ze verzorgt regelmatig retraites in het Dominicanenklooster Huissen.
Op de blogsite van het Dominicanen Klooster Huissen kunt u online retraites, terugkijken, onder andere van Joyce Lakwijk. Via de nieuwsbrief blijft u op de hoogte van de aankomende gratis online retraites.
