De Nederlandse dominicanen hebben besloten dat het klooster in Huissen in de nabije toekomst een zelfstandig centrum mag worden en dat de Stichting Dominicanenklooster Huissen het kloostercomplex mag overnemen. Een gesprek met Aalt Bakker, de directeur van deze stichting, over de plannen met het klooster.

Als het gaat zoals gepland  gaan jullie als Stichting Dominicanenklooster Huissen zelfstandig verder. Wat houdt dat concreet in?

De stichting wordt dan eigenaar van het Klooster, de Herberg en de kloostertuin. Dat betekent  dat wij verantwoordelijk worden voor alle activiteiten en vieringen en ook voor het onderhoud en ontwikkeling van het gebouw en het complex. De leden van de communiteit blijven zo lang als zij willen in het klooster wonen.

Ontwikkeling? Hebben jullie grote plannen?

Nee, helemaal niet. Het is ons hoofddoel het complex te onderhouden en open en toegankelijk in stand houden. Daarnaast willen we het gebouw meer toekomstbestendig gaan maken. Dat houdt in dat we willen investeren in duurzaamheid door bijvoorbeeld betere isolatie en energiebesparende maatregelen. Maar bijvoorbeeld ook door het creëren van opvang van het hemelwater en een insect- en vogelvriendelijke tuin.
Maar toekomstbestendig betekent voor ons ook dat we wel wat aanpassingen willen doen ten behoeve van het gebruik van het gebouw. We merken dat er in deze tijd behoefte is aan meer grote zalen en aan extra ruimte voor bijvoorbeeld de maaltijden of tijdens de pauzes van de activiteiten. Door corona ingegeven wordt er nu vrijwel alleen maar door één persoon per kamer overnacht, dus op dat front willen we ook wat aan de capaciteit doen. We zijn nu de verschillende opties aan het onderzoeken.

Wat gaat er nog meer veranderen?

We zijn ons aan het voorbereiden op een klooster uiteindelijk zonder paters. Dat betekent dat we nadenken over hoe we echt een klooster kunnen blijven en hoe we ook de bezinningsmomenten en de vieringen, die er zeker toe doen, op een goede manier vorm kunnen geven. En hoe we de antwoorden hierop, nadrukkelijker dan nu gebeurt, kunnen vertalen in onze programma’s. Als je niet uitkijkt, dan raakt de ziel er snel uit. Dan worden we misschien een ‘voormalig klooster’. Nee, dat willen we niet. Dit soort plekken moet echt overeind blijven vinden we. We moeten nu zelf gaan invullen wat de paters vroeger deden en wat we al vele jaren samen doen. We willen graag voortzetten wat zij al die vele jaren hebben gedragen en gedaan. Op een nieuwe manier willen wij het vuur en hun verhaal in deze wereld voortzetten. 

Er gaat dus toch wel veel veranderen?

Ja en nee. De veranderingen die er zullen komen gaan allemaal geleidelijk en op de korte termijn zal alles hetzelfde blijven. De communiteit blijft hier wonen en voorlopig de vieringen leiden. En de activiteiten die we als stichting organiseren zullen ook nog hetzelfde zijn. We blijven gasten en groepen ontvangen en we blijven sociale projecten organiseren. Er blijft een kloosterritme en zondagochtend blijft er een viering voor de kapelgangers en de gasten. Onze missie blijft hetzelfde.

Voelt het principebesluit van de dominicanen als afscheid nemen van de dominicanen?

Nee, ik denk dat er met de dominicaanse familie en leken altijd een verbinding zal zijn. De dominicaanse traditie en spiritualiteit zullen altijd onze wortels zijn en blijven. We zijn juist eerder bezig om die verbinding te versterken en te verwoorden hoe we dat dominicaanse gedachtegoed een belangrijkere rol kunnen laten spelen in onze missie en visie, ons beleid en uiteindelijk in onze activiteiten. De Dominicanen hebben al die jaren hun huis opgesteld voor gasten en het was geweldig om met hen samen voor de gasten te zorgen en bij te dragen aan Bezinning, Bezieling en Beweging. Juist nu de paters hier nog zijn willen we het vuur overnemen en voortzetten, zoveel mogelijk met elkaar.

Een stap als deze lijkt me altijd al spannend, maar nu in deze coronatijd helemaal.

Natuurlijk is het spannend. Onze verantwoordelijkheid en het financiële risico wordt groter. Maar we hebben in de afgelopen jaren laten zien dat we dit kunnen dragen en we gaan vol vertrouwen de toekomst tegemoet. En ja, corona maakt het wel wat extra spannend en zorgt voor extra onzekerheden. We hebben ook onze meerjarenbegroting moeten aanpassen omdat we ineens voor een nieuwe werkelijkheid staan. Maar aan de andere kant: we zijn vanaf juni weer geopend en hebben een goede eerste post-corona tijd achter de rug en we merken dat de behoefte juist groter is dan ooit. Dat schept vertrouwen. Én het is juist in deze tijd ook prachtig wat we voor zo veel mensen kunnen betekenen en dat is wederkerig.

We blikken vooruit op 2021. Dat belooft op vele manieren een bijzonder jaar te worden. Heel Nederland beleeft de overgang naar het nieuwe jaar vanuit een strikte lock-down. De onzekerheden die daarmee samenhangen treffen ook ons klooster en onze gasten. Anderzijds wordt het juist ook een jaar vol nieuwe mogelijkheden voor het klooster. De dominicaanse orde draagt namelijk het eigendom van de gebouwen over aan de stichting.

Tegen de achtergrond van al deze spannende en veelbelovende ontwikkelingen laten we ons inspireren door een citaat van de Dominicaan Gustavo Guttierrez. Hij zei: “Hoop hebben is de toekomst kunnen ontvangen als een geschenk.”

We vroegen drie betrokkenen: Hoe kun jij de toekomst zien als geschenk?