Waar komen de woorden in een gedicht vandaan? Dat vraag ik me soms af wanneer ik een woordenbrouwsel heb geconstrueerd. Dit ervaar ik des te meer, wanneer ik er na een tijdje weer naar kijk. Heb ík dat gemaakt? Ik kan het soms niet geloven dat deze woorden uit mij zijn gekomen, of misschien nog beter: tot mij zijn gekomen. Ik word er regelmatig door verrast.
Mijn dochter Roos heeft dit gedachten-gedicht, zoals ik mijn poëzie-schrijfsels vaker noem, voorzien van een prachtige illustratie. We hebben deze kaart laten drukken en bij iedereen die deze bij mij koopt, wordt het persoonlijk door mij voorgelezen.
Ik zeg dan: “Het gedicht heet Voor iedereen, dus óók voor jou.” En dat laatste meen ik ook van harte. Wanneer mijn voordracht dan ten einde is, zie ik regelmatig tranen of diepe beroering – iets dat ik trouwens zelf ook voel wanneer deze woorden mijn mond verlaten. Dan denk ik: “Wauw”, dat is niet verkeerd Kurstjens. De reacties van mensen maakt me ook verlegen, maar de vraagt blijft: in hoeverre is dit van mij? Goddelijke inspiratie of valse bescheidenheid?
Jean Cocteau heeft dat mooi verwoord: Alle dichters staan in dienst van een mysterieuze innerlijke kracht. Ik beweer niet dat het inspiratie is – het zou trouwens ‘expiratie’ moeten heten. Het komt uit ons, uit het diepste van onze nacht. Dichters maken hun nacht zichtbaar.
Dit gedicht wil ik graag delen met iedereen die het klooster een warm hart toedraagt, als medewerker, begeleider of bezoeker. Een hartenwens voor het komende jaar. Wanneer ik mijn nacht zichtbaar heb gemaakt, dan is het om heel veel licht en kracht toe te wensen met alles wat op jouw levensweg komt.
Ton Kurstjens werkt sinds 1983 als improviserend clown en docent in binnen- en buitenland. Zijn manier van werken kenmerkt zich door een veld te creëren van vertrouwen, liefdevolle aandacht en speelplezier. Hij schreef het boek: The Clown, from Heart to Heart. Zie www.clownerie.nl. In het klooster begeleidt Ton verschillende programma’s waaronder 3-Daagse Clown en bezinning.
