Vandaag 23 april is het alweer een jaar geleden dat Dominicaan Henk Jongerius overleed. Henk stierf in de nacht van 22 op 23 april in zijn kamer in het klooster. Op 30 april 2024 hebben we de Eucharistie bij zijn uitvaart gevierd in een bomvolle kapel en is Henk bijgezet in de grafkelder. We missen je, lieve Henk.
Na de vakantie, op zijn geliefde Griekse eiland Samos in 2022, werd bij Henk kanker vastgesteld. Langzaam ging zijn gezondheid achteruit. Henk schrok en was verdrietig, maar bleef al die tijd ook wonderlijk berustend. ‘Het was goed’, zei Henk steeds. ‘Ik heb een gelukkig leven gehad en ik zou het zo weer doen. Ik heb alles gezegd, en wat ik niet gezegd heb, heb ik hopelijk geleefd.’
Henk heeft aan de wieg gestaan van de cantorij, het vormingswerk en de liturgie in het klooster. Aan de liturgie en de kerkmuziek heeft hij een enorme bijdrage geleverd in Huissen en op vele plekken in het land. Henk heeft met zijn leven, met zijn teksten en preken, gedichten en liederen, retraites en leerhuizen enorm veel betekend voor veel mensen. Alles wat hij schreef en vertelde heeft hij door zijn eigen hart en ziel laten gaan. Dat was voelbaar en weldadig en dat dragen nog veel mensen met zich mee. Hij was een pastor en een vriend voor velen en genoot enorm van zijn familie.
Prachtig hoe hij in zijn laatste boek “Licht dat ogen opent” schrijft over Leven, Licht en Liefde. En over de essentie van het leven om de mens te worden die we ten diepste zijn, over liefhebben en over het goede doen. Heb elkaar lief stond op zijn overlijdensbericht. Hiermee is alles gezegd, zo zei Henk. Dat hij rust in het Liefdevolle Vriendelijk Licht.
Foto: Ramon Mangold
