bezinning, bezieling, beweging

medemenselijkheid

Mijmeringen bij een adventslied

“Zal er ooit een blijvend heden vol van goede vrede zijn waar geen pijn meer wordt geleden en het leven nieuw zal zijn” Wat een vraag! Geen pijn meer, een

Wat nu te doen?

Voor het eerst in mijn leven op reis naar Thailand. Al in het vliegtuig naar Bangkok betrap ik mijzelf erop dat ik wantrouwend naar alleenreizende mannen of groepjes mannen kijk.

Mensen met rafeltjes

Wij leerden elkaar voor het eerst kennen in 2011, in het klooster in Huissen, waar ze een vijfdaagse workshop stemexpressie volgde. Daarnaast kwam ze in mijn studio in Amsterdam

Elkaar tevoorschijn leven

Wie ben jij? – Wie ben ik? Volgens verhalenverteller en docent stemexpressie Pete Pronk leren wij onszelf kennen door de ogen van de ander. Poëtisch en filosofisch als het mag

Van zoete aardbeien en een ijsberg

Zingeving is een werkwoord

Al bijna tien jaar weet zorginstelling ‘Liemerij’ uit Zevenaar de weg naar Huissen te vinden. In ons klooster vinden zij regelmatig onderdak voor inspiratie, overleg, training, coaching en ontmoeting.

Mijn hoofd komt tot rust

“En Jezus was een visser …” Ze zong deze regel als een mantra. Ietwat voorover wiegend en ondertussen een shagje draaiend. “En Jezus was een visser … Hoe laat begint de mis van twaalf uur?”

Verkondigen zonder te preken

In een column in het dagblad Trouw schreef Jean Jacques Suurmond over vakantie en noemt het de tijd voor de roos. Als hij door de schoonheid van de rozen in zijn tuin geraakt wordt, is hij een en al aandacht

Zin geven aan de reis van je leven

Ik zal gaan
O met genoegen zal ik gaan
met diepe vreugde en trompetgeschal
ik zal gaan

Een mens van waarde

Onlangs raakte ik in gesprek met een man die door omstandigheden dakloos is geworden. Ik vroeg hem hoe het is om te leven zonder bezit. Hij vertelde dat het hem veel heeft geleerd en dat hij vrijheid ervoer. ‘Het heeft mij sterk gemaakt’. Het verraste mij dat hij zo positief sprak over zijn situatie. Een mens zonder bezittingen die vrijheid ervaart. Hij wordt vaak weggejaagd door de politie wanneer ze met een paar mensen iets staan te drinken, of wanneer hij in het openbaar slaapt in een tentje. ‘Ze namen mijn tent mee waarop ik vroeg of ze wel begrepen wat ze nu eigenlijk aan het doen waren. Jullie nemen mijn huis mee’. Eigenlijk wordt hij voortdurend opgejaagd en mag hij nergens zijn. Wanneer de opvang vol zit, heeft hij geen andere keuze dan op straat slapen. Bij gebrek aan voorzieningen wordt hij dus opgejaagd en moet hij als het ware in het niets verdwijnen, want anders verstoort hij de openbare orde. Dat is nogal wat. Ik voelde mij kwaad worden op ons systeem en hoe wij met mensen zoals hij omgaan. Mag je dan alleen bestaan wanneer je volgens de regels van de door ons gecreëerde maatschappij leeft?