Ooit leerde ik waaraan we de staat van onze beschaving kunnen aflezen.
Dat is aan de manier waarop wij omgaan met alles wat kwetsbaar is.

Over hoe het daarmee in deze tijd is gesteld vielen al voor de Coronacrisis soms harde woorden.
Over hoe wij omgaan met onze kinderen.
Divers hoogleraren hielden het afgelopen jaar een hartgrondig pleidooi voor het optuigen van een Deltaplan voor het basisonderwijs. Naar hun stellige oordeel hebben wij in de achterliggende jaren de kinderen en leerkrachten op onze basisscholen stelselmatig verwaarloosd.
Over hoe wij omgaan met onze ouderen.
Nog niet zo lang geleden startten enkele bekende Nederlanders op persoonlijke titel een campagne over onze zorg voor de ouderen. Of beter, over onze toenemende verwaarlozing van onze ouderen zowel thuis als in onze tehuizen.

Harde woorden vielen er vooral over onze omgang met de natuur en onze dieren. Al geruime tijd luiden biologen de noodklok over de kaalslag die plaatsvindt onder vogels en insecten. En over de praktijken in onze veeteelt werd een schokkend beeld gedeeld. Dat zich soms onder onze slachtdieren een regelrechte holocaust voltrekt,

Onze oude mystieke leraren houden het ons voor. De manier waarop wij omgaan met onze omgeving weerspiegelt onze eigen innerlijke staat van zijn. Het is de wet van de wederkerigheid. Een manier waarop wij omgaan met alles wat kwetsbaar is, weerspiegelt onze omgang met onze eigen kwetsbaarheid.

Misschien is dat wel waar deze crisis ons mee helpt. Het besef dat we geen tijd meer hebben te verliezen. In onze zorg voor alles wat kwetsbaar is.
Misschien ligt hierin ook wel de taak van ons klooster. Bij het besef dat we geen tijd meer hebben te verliezen. In onze zorg voor……onze eigen kwetsbaarheid.

Dick Lieftink

Een bespiegeling van Dick Lieftink vanuit een oude kernwaarde van de Dominicanen en het klooster: de onvoorwaardelijke inzet voor de kwetsbaren in onze samenleving.
In deze bespiegeling gaat hij in op de aandacht voor onze eigen persoonlijke kwetsbaarheid. Het is de zoektocht naar hoe we vanuit contemplatie de kracht kunnen genereren voor het werken aan een ‘bonum commune’ (een gezonde samenleving, woord afkomstig uit de katholiek sociale leer)