bezinning, bezieling, beweging

Online mini retraite met Henk Jongerius – Lente

In het gelijknamige gedicht is voor Nijhoff de lente een gebeuren waarin ‘een grote stilte hem scheidt van de dingen’. Het brengt hem bij de stille verwondering over dit jaargetij waarin het leven zich weer  op een nieuwe manier aandient. Het is een zwijgend hart, zoals hij schrijft waar wij ons wellicht alleen met eerbied toe kunnen verhouden. Daartoe nodigt Henk Jongerius ons uit in zijn meditatie.

Video door Misha Beliën www.mishabelien.nl

Martinus Nijhoff
Lente

De bomen bloeien nu het lente werd,
Fonteinen wit hun bloesems in de tuinen.
De straten buigen zich tussen arduinen
Stoepen. De wereld heeft een zwijgend hart.

Nu zingt het nieuwe leven in mijn hart,
En ruist het waaien door de jonge kruinen,
En van de daken juicht het luid bazuinen –
Toch lacht God niet, de oneindigheid is hard.

Lente! – Het licht stroomt over stille mensen.
O zie de bomen en hun duizend loten!
Hoor, stemmen die op ’t water beurtelings zingen –
Een grote stilte scheidt mij van de dingen,
Die rondom vaststaan, of zich rond me in grote
Dansen bewegen van vreemde cadensen.