Marc groet ’s morgens de dingen
Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
dag visserke-vis met de pijp
en
dag visserke-vis met de pet
pet en pijp
van het visserke-vis
goeiendag
Daa-ag vis
dag lieve vis
dag klein visselijn mijn
Met dit prachtige gedicht van Paul van Ostaijen start Henk Jongerius zijn overdenking van aankomende vrijdag. Hij staat stil bij het thema KIJKEN. Hoe kijken we naar onszelf? Hoe kijken we naar onze medemens? En hoe gaan we om met vooroordelen?
Henk Jongerius sluit de overdenking af met een eigen gedicht:
Zien
gezien worden
de moeite waard zijn:
wie wil dat niet?
Dingen
hun zin
hun kleur
hun troost
hun taal verstaan
Mensen
hun geheim
achter de woorden
luisteren
naar de snaren
van hun ziel
Mijzelf
mijn naam en gezicht
mijn hartenklop
het ritme van mijn leven
mijn adem en geboortegrond
Die ander
zonder wie
ik niet leven kan
opengaan
voor het geschenk
samen te bestaan
Zien
een gezicht krijgen
uitzicht ontvangen
wie wil dat niet?
Want als blinden elkaar leiden
vallen ze samen in de kuil
van het niets
van de dood.
