bezinning, bezieling, beweging

Omhelzen

De al bij voorbaat historisch genoemde toespraak van Rutte was Hollands van toon, aldus mijn dagblad. Nuchter, duidelijk, zakelijk – maar niet té. Als tegenstelling wordt onder andere de Italiaanse premier Conte genoemd. Die riep de bevolking op om ‘vandaag afstand te houden om elkaar morgen met meer warmte te kunnen omhelzen’. Ja, dat kun je wegzetten als emotioneel en sentimenteel. Zogenaamd echt Italiaans. Maar Conte heeft een punt.

Vandaag afstand te houden om elkaar morgen met meer warmte te kunnen omhelzen

Wie ooit de dood in de ogen gekeken heeft, door ziekte of een ongeluk, die weet ervan. Als je door zo’n crisis heen komt, beleef je het feit dat je leeft daarna anders. Intenser. Je ogen zijn open gegaan voor het wonder ervan. Voor de onvanzelfsprekendheid. Je gaat zien hoe bijzonder het leven op zich eigenlijk is. Hoe kwetsbaar, ook. Het is een harde les, maar je ogen zijn opengegaan en je ziet dat je leven niet van jou is, maar dat het je geschonken wordt. Elke dag, ieder moment, elke ademteug opnieuw.

Je gaat zien hoe bijzonder het leven op zich eigenlijk is

Vasten is vrijwillig afzien van iets wat je als normaal bent gaan beschouwen. Om daarna het wonder ervan weer te kunnen proeven. Ik herinner me hoe de eerste chocolade smaakte na veertig dagen zonder zoetigheid. Een smaakexplosie. Nu vasten we onvrijwillig. Van het gewone dagelijkse leven. Van werk buitenshuis, van school, van zomaar een cappuccino drinken op een terras op een van de eerste warme dagen van het jaar. We vasten van feestjes en feesten, van evenementen klein en groot. We vasten van kerkgang. Hoe zal het zijn, straks, als dat alles weer mag en kan? Zullen mijn pubers blij zijn dat ze weer naar school kunnen? Wat zullen ze voelen als ze weer onder hun vrienden zijn en zich weer laten opnemen door het gewone ritme van lessen en sporttrainingen?

Hoe zal het straks zijn?

Hoe zal het zijn, straks, als iedereen weer gewoon naar zijn werk kan en ik mijn werkkamer thuis niet meer hoef te delen? Als mijn man weer naar koorrepetitie kan? Als we weer kunnen samenkomen in een mis of kerkdienst? Als ik iemand weer een hand kan schudden ter begroeting of een hand kan vasthouden ter troost?

Corona raakt ons allemaal, zei Rutte. Dat gevoel deel ik zeker. Maar dat geraakt zijn hoeft niet louter negatief te zijn. Ik hoop van harte dat het vanzelfsprekende dagelijkse leven ons straks zal toeschijnen als een geschenk om diep dankbaar voor te zijn.


Theologe Marga Haas is thuis in de christelijke mystiek. Zij geeft bezinningsdagen, lezingen en begeleidt retraites, o.a. in Dominicanenklooster Huissen. Zij publiceert elke twee weken een korte Bijbelse overweging op haar blog.

Reacties (3):

  1. Aikina

    20 maart 2020 at 14:20

    Ik ben stil;
    Proef helende Liefde, aanvaarding, dankbaarheid en verwondering.

  2. Nerina

    2 april 2020 at 09:43

    Prachtig en zo waar!

  3. Francine

    18 juli 2020 at 16:59

    Aparte tijd… meer bewust van hoe alles hiervoor ging…de vanzelfsprekendheid…
    Op naar een andere tijd…hoe? Niemand weet het… De tijd zal het leren

Gesloten reacties.