bezinning, bezieling, beweging

Omgaan met onrust en angst

Ik probeer mij voor te stellen: als je het virus zou kunnen zien, bijvoorbeeld als kleine gekleurde bolletjes, zouden ze dan door de lucht vliegen, als zaadjes? Zouden er om sommige mensen bolletjes te zien zijn en om de meesten geen? Of toch enkele bolletjes?
En die bolletjes zelf, plakken ze aan je vast? Glanzen ze of zouden ze eerder mat zijn?

Het veroorzaakt een deel van de onrust: je kunt dit virus niet zien. Je weet niet goed wanneer en hoeveel je moet oppassen en daarom zijn de maatregelen groots.

Ik denk dat iedereen wel angst ervaart, de een wat meer dan de ander. Er zijn twee vormen van exces: mensen die in paniek raken en mensen die extra koel en laconiek blijven.
De kunst is om én alert te zijn én luchtig te kunnen blijven.

Deze gemeenschappelijke opgave waar we voor staan, heeft meerdere kanten. Ik noem er hier vijf.

Als eerste wil ik noemen omgaan met angst
Angst is een slechte raadgever, zegt men. Dat komt omdat we angst zelden alleen maar toelaten maar meestal erbij verkrampen. Als je het verkrampen zou willen vertalen in een zinnetje, dan zou de vertaling zijn: ‘Ik wil dit niet’.
Eigenlijk is angst, net als alle emoties functioneel. Het waarschuwt ons en brengt ons in een staat van alertheid. Maar vervolgens is het de bedoeling dat de angst weer wegebt. Dat doet hij vanzelf als je hem durft toe te laten.
Hoe doe je dat? De makkelijkste manier is een wandeling te maken. Wandelen in een normaal tempo, sta open voor de emotie, verkramp niet en tegelijk laat je je niet verleiden om mee te gaan in allerlei doemscenario’s Hierdoor zal de emotie tot rust komen.

Als de emotie afgenomen is, wordt het hoofd helder. Dan weet je veel beter wat je nu het beste kunt doen. Ook als je economisch heftig geraakt wordt momenteel, is het toch belangrijk vanuit rust volgende stappen te zetten.

Ten tweede is het een opgave van ons allemaal samen
Dat komt niet zo vaak voor. We hebben zo’n gemeenschapsgevoel met koningsdag of met een belangrijke voetbalwedstrijd maar verder leven we toch vooral in eigen cirkels. Nu staan we voor de opdracht het allemaal samen te doen. Dat heeft ook iets moois.
We kunnen elkaar een hart onder de riem steken. We kunnen extra aandacht hebben voor diegenen die het nodig hebben. We kunnen iemand die erg bang is bemoedigen door zelf rust uit te stralen.
Ik zou wensen dat we dit gemeenschappelijke verantwoordelijkheid en daadkracht zien als een soort van generale repetitie en het vervolgens ook tonen met de aanpak van het klimaat.

Ten derde vraagt het van ons om creatief te zijn en van de nood een deugd te maken
Omdenken wordt dat ook wel genoemd. Hoe kun je deze tijd die veel beperkingen heeft, omzetten in nuttige, positieve tijd? Enkele voorbeelden:
Nieuwe plannen ontwikkelen
Nieuwe vormen van werken verzinnen
Je bezinnen door te gaan wandelen of dagboek te schrijven
Een studie oppakken of iets onderzoeken
Handwerk verrichten Iets opknappen in huis

Ten vierde kun je jouw weerstand en conditie versterken
Met ziektes en aandoening is het vervelend als je alleen maar kunt ondergaan en niets zelf doen. Het geeft je een gevoel van machteloosheid.
Maar als je zelf kunt bijdragen, helpt het je kracht te vinden. Dat kun je doen door te zorgen dat je gezond eet, voldoende vitamine C (fruit en verse groente) en D (zonlicht) krijgt. Het zal niet voorkomen dat je het virus krijgt, maar wel dat je lichaam er beter mee weet om te gaan.

Ten vijfde is het verstandig niet alleen maar met het virus bezig te zijn
Je kunt nu bijna nergens anders meer over lezen. Natuurlijk is het nodig goed op de hoogte te zijn, maar leg ook je telefoon weg en zorg dat je periodes hebt waar je echt met iets anders bezig bent.
Er te veel mee bezig zijn, vraagt onnodig veel energie.

Ten slotte nog een tip
Je kunt de zin ‘Ik heb vertrouwen’ zeggen. Het is de meest basale affirmatie die je kunt zeggen. Het gaat er niet alleen om dat je deze periode goed doorheen komt, het is ook belangrijk hem rustig en met vertrouwen te kunnen beleven.
Een affirmatie zeg je het beste ’s morgens, bijvoorbeeld onder de douche. Je probeert hem ook te voelen. Dat kun je doen door te denken aan een moment dat je echt vertrouwen had en dit gevoel weer op te roepen. Dan zeg en voel je dit zinnetje. Vervolgens denk je aan de dag die gaat komen en aan de komende maanden, en je zegt en voelt: ‘Ik heb vertrouwen’.

Het is thema van het derde boek, waaraan ik momenteel de laatste hand leg.


Paul Loomans, oprichter van De StressOntknoping, auteur van ‘Ik heb de Tijd, handleiding in Tijdsurfen’ en ‘Goed gevoel, emoties als medicijn’. Paul Loomans is zenmonnik sinds 1984. Hij begeleidt mensen individueel en in groepen om vanuit rust leven. Daarbij hanteert hij een zelf ontwikkelde methode op basis van zen-inzichten: www.destressontknoping.nl

Reacties (4):

  1. Mariette

    20 maart 2020 at 11:00

    Dank Paul! Duidelijk verhaal met nuttige concrete tips. Dat geeft vertrouwen.

  2. Anita Meertens

    20 maart 2020 at 13:13

    Mooi omschreven, we hebben nooit 100% controle over ons leven maar kunnen er wel voor zorgen dat we gezond met onszelf omgaan.

  3. Mieke

    20 maart 2020 at 17:11

    Heel fijn dit te lezen! Het doet me goed! 🙂 Dank u wel!

  4. Francine

    24 maart 2020 at 16:07

    Duidelijke taal waar ik helemaal achter sta. Hier kan ik mee verder…
    Veel dank!!

Gesloten reacties.