“En Jezus was een visser …” Ze zong deze regel als een mantra. Ietwat voorover wiegend en ondertussen een shagje draaiend. “En Jezus was een visser … Hoe laat begint de mis van twaalf uur?”,onderbrak ze plotseling haar eigen song. Maar nog voordat ik haar vraag kon beantwoorden, zong ze al weer verder. Ze was met nog een aantal cliënten van een GGZ-instelling een paar dagen te gast in ons klooster. Toen het even stil was, greep ik mijn kans. “Hoe gaat het met je? Bevalt het je hier in het klooster?” “Ja. Eg wel! ’t Is hier prachtig! Hier komt mijn hoofd tot rust! Alles is hier stil, zelfs mijn voeten.” En ze zong haar eigen mantra verder.
Een oord van rust en stilte
Tot rust komen. Stil worden. Op adem komen. Voor veel gasten die ons klooster en het centrum de afgelopen jaren hebben bezocht, zijn dit herkenbare uitspraken. Zij hebben dit huis ontdekt als een oord van rust en stilte, te midden van het lawaai dat het dagelijks leven én hun eigen leven soms kan omgeven. Lawaai dat zich openbaart in de hectiek, de gejaagdheid en de druk van een volle agenda. Maar ook het lawaai van de stormen waarin ze zijn terechtgekomen en even niet meer weten hoe nu verder.
Snijvlak van rust en drukte
Ze zijn dan een paar dagen te gast in het gastenverblijf, of nemen deel aan een retraite of een programma en worden telkens weer geraakt door de stilte en de rust die er heerst. Een beeld dat ik graag mag gebruiken wanneer ik bezoekers iets vertel over wat nou het eigene van dit klooster is, is de ligging van dit gebouw. Van de ene kant van het klooster kijk je uit over de rust van de natuur. De rivier die in de verte stroomt, de uiterwaarden en de weilanden. Van de andere kant laat zich het drukke centrum van Huissen zien … en horen! Precies op dit snijvlak van rust en drukte bevindt zich ons klooster. Actie en contemplatie komen hier bij elkaar. Het dagelijkse ritme van het klooster zorgt met zijn getijden en maaltijden voor rust en regelmaat. Er is een ordening, een structuur die niet alleen het dagelijkse leven ordent, maar ook ruimte biedt om in de chaos van je leven weer wat structuur aan te brengen en je leven ’te ordenen’. Tegelijkertijd is er ook activiteit. Er wordt gewerkt. Er is, op verschillende manieren, leven in de brouwerij. De deur naar buiten is niet gesloten, maar blijft juist geopend. De samenleving komt in vele vormen naar binnen.
Actie en contemplatie
De samensmelting van actie en contemplatie vormt de basis van het Dominicaanse leven. Het kenmerkt het kloosterlijke leven, dat in 1216 door de stichter Dominicus Guzman werd vorm gegeven. Zijn opdracht was het om de goede boodschap van het evangelie weer terug te geven aan de mensen. Die goede boodschap die mensen bevrijdt van chaos en onrust en die kan helpen om in je dagelijks leven weer ordening en rust te vinden. Een goede boodschap die bijdraagt aan een menswaardige samenleving, waar ieder tot haar of zijn recht mag komen. Waar ieder mensenleven telt. De verkondiging van deze goede boodschap hebben Dominicus en zijn volgelingen tot op vandaag gestalte gegeven in vele diverse vormen.
Maar Dominicus was ervan overtuigd dat de ‘actie’, het actief uitdragen van deze boodschap, niet mogelijk was zonder contemplatie, zonder de beschouwing. “Laat het eerst door je heen gaan, voordat je ermee naar buiten treedt”, zou je het wat simpel kunnen zeggen. Neem de tijd en de rust, zoek de stilte op, zodat er ruimte ontstaat om de goede woorden te spreken en de juiste daden te verrichten. Maak ruimte in je ziel en open je hart om vandaaruit te doen wat moet gedaan. Daarom richtte Dominicus het gemeenschappelijk leven binnen de huizen en de kloosters zó in dat er dagelijks ruimte geboden werd voor stilte, meditatie, gebed en overdenking. Hij bracht structuur en regelmaat – ordening voor ziel en lichaam.
Veelvormige vorming
Vanaf de stichting van het klooster in Huissen, in 1858, werden in dit huis de jonge broeders gevormd en toegerust om van daaruit te werken in de samenleving en de verkondiging van de goede boodschap uit te dragen. In 1967 werden de deuren naar buiten letterlijk geopend en werden vorming en toerusting ook toegankelijk voor de mensen ‘van buiten’. Het huidige Dominicanenklooster in Huissen geeft die vorming en toerusting tot op vandaag op vele manier gestalte in de activiteiten en de programma’s. De deuren naar buiten blijven geopend. Maar ook de aandacht voor rust en stilte heeft zich in ons dagelijks leven diep geworteld. De contemplatie is niet weg te denken in alles wat zich in ons huis afspeelt.
Dit huis kan je een plek bieden waar alles tot rust kan komen. Zelfs je voeten. Er wordt ruimte geboden om te zijn wie je bent, om je eigen mantra te zingen.
Theo Menting
