bezinning, bezieling, beweging

Loslaten en toelaten

Loslaten en toelaten

Sanneke Kop en Jesse Reith ontleden in een gesprek een bijzonder citaat van de dominicaan Gustavo Gutiérrez: ‘Hoop hebben is de toekomst kunnen ontvangen als een geschenk’. Een dialoog over loslaten en toelaten.

Jesse: Wat doet de zin van Gutiérrez met jou?

Sanneke: De tijd waarin we leven leert mij dat het goed is om vooruit te kijken, maar dat je er niet op kan rekenen dat iets doorgaat. ‘Verwacht niets, maar verwacht tegelijkertijd alles’, is mijn gedachte. Er is veel mogelijk, maar soms zijn er belemmeringen. Die onzekerheid is er in mijn werk in het Dominicanenklooster. Bedrijven kunnen ons niets toezeggen, want ze zijn net als wij gebonden aan de maatregelen.

Privé is de onzekerheid er ook, want met wie spreek je wel en niet af? Toch vind ik het belangrijk om dingen te plannen. Het leven draait om vooruitgang en groei.

Jesse: De zin van Gutiérrez vat samen hoe ik steeds meer in het leven wil staan: loslaten en overgeven aan wat er gebeurt. Ik klamp me minder krampachtig vast aan mijn eigen agenda, ego en bewijsdrang. In plaats daarvan ben ik dankbaar voor wat er mag gebeuren. De toekomst is voor mij soms ook een onverwacht geschenk. Er gebeuren dingen in mijn leven die ik niet had durven dromen en toch zijn ze er.

Sanneke: We denken soms dat alles naar onze hand is te zetten en dat het leven maakbaar is. Dat is het niet. Een zin die in mij opkomt: ‘If you want to make God laugh, tell him about your plans.’

Jesse: Speelt God een rol in jouw leven?

Sanneke: Niet op de manier waarop hij in jouw leven een rol speelt.

Jesse: Dat weet ik niet…

Sanneke: Dat is waar. Ik ben christelijk opgevoed, maar ik ben spiritueler geworden. God kan voor mij ook een vrouw zijn, de Bron, het universele en het Al. Wij zijn allemaal voor een deel God. Gelet op dat goddelijke is de toekomst voor mij een ongezien geschenk. Alles is er al. Als mens vergeten we dat snel. We zijn gericht op het aardse leven en sluiten ons vaak af, maar als we onze ogen en harten openen dan zien we dat alles al aanwezig is.

De Perzische dichter en soefi-mysticus Rumi zei iets vergelijkbaars over de liefde – dat is ook iets dat we zoeken en willen ontvangen. ‘Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.’

Jesse: Ik open mijn hart graag voor dat ‘alles’. Ik deel jouw kijk op God. Wat is trouwens een geschenk? Zijn dat alleen leuke zaken of ook uitdagingen? Soms is iets op de korte termijn negatief en op de lange termijn positief, of andersom. Vijf jaar geleden worstelde ik met de ziekte van Pfeiffer en kon ik maandenlang niets. Dat was het gevolg van overtraindheid. Achteraf ben ik dankbaar voor het besef dat ik mijn lichaam niet ongelimiteerd kan uitputten.

Sanneke: Ik heb een paar jaar geleden een burnout gehad. Mijn lichaam stopte ermee, het was klaar. Ik heb me daar lang tegen verzet. Toen ik de burnout eindelijk onder ogen kon zien en als een geschenk leerde ontvangen, kon ik er mee leven. Makkelijk is dat niet. Het vergt vertrouwen om te stellen dat iets oké is, ook als niet alles goed gaat.

In de ontmoeting ontstaan zaken die je als een geschenk kunt zien, zoals een levensles of vriendschap

Jesse: Het toelaten van een geschenk betekent voor mij ook andere mensen in je leven willen toelaten. Bijvoorbeeld op straat. Daar kan ik met onbekenden bijzondere dingen ervaren als je elkaar groet en aankijkt. In de ontmoeting ontstaan zaken die je als een geschenk kunt zien, zoals een levensles of vriendschap. Toelaten komt dus op alle niveaus terug: in je hart, met de omstandigheden en met anderen.

Sanneke: Wat is hoop? Voor mij zit er in hoop een ‘drive’ en energie die aanzet om een volgende stap te zetten. Tegelijkertijd is alleen maar hopen ook niet de bedoeling. Dan leef je niet meer in het nu en verwacht je alleen maar zaken die misschien gaan gebeuren. Heb hoop, maar wees reëel.

Jesse: Bij hoop denk ik aan levenskracht. Ik hoop uiteindelijk dat alles goed komt, dat het licht de duisternis overwint. Ik kan mijn steentje bijdragen aan deze hoop door het aan anderen door te geven. Dan wordt hoop een kracht van positiviteit die in het heden werkt. Hoop is zelf ook een geschenk als je mag beseffen dat het er is. Zonder hoop is er uitzichtloosheid, dat wil ik niet. Het valt me op dat wij tijdens dit gesprek de zin van Gutiérrez herschrijven. Wij zeggen: ‘Hoop hebben is de toekomst kunnen toelaten als een ongezien geschenk.’

Ik hoop op dit moment dat onze samenleving weer vrij mag zijn. Ik hoop ook op vrijheid tussen mensen, dat we elkaar écht zien zoals we zijn. Dan komen we tot de diepere lagen van ons bestaan. Waar hoop jij op?

We denken soms dat alles naar onze hand is te zetten en dat het leven maakbaar is. Dat is het niet. Een zin die in mij opkomt: ‘If you want to make God laugh, tell him about your plans.’

Sanneke: Je noemt daar mooie dingen! Daarnaast hoop ik dat we als klooster een toevluchtsoord blijven voor iedereen die rust en verdieping zoekt. Dat je hier kunt zijn wie je bent en dat we gesprekken mogen voeren zoals wij dat nu doen. Gasten ontvangen is een geschenk voor ons klooster. Ik heb er vertrouwen in dat men ons weet te vinden zodra dat weer kan.


Sanneke Kop, medewerker projecten en markten voor Stichting Dominicanenklooster Huissen. Verzorgt af en toe ook dans- en meditatielessen.

Jesse Reith, journalist bij dagblad de Gelderlander. Bezoekt sinds 2017 met regelmaat het Dominicanenklooster voor retraites, ontmoetingen en evenementen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *