Het coronavirus heeft ons leven flink op de kop gezet. Dat geldt voor u persoonlijk en ook voor ons als Stichting Dominicanenklooster Huissen. We horen en voelen we dat het verdriet, de angst en de eenzaamheid in de afgelopen periode een flinke tol hebben geëist van lichaam en geest. Tegelijkertijd merken we dat mensen soms ook hebben genoten van de rust en het ‘niet-moeten’.
We dachten dat we medicijnen hadden voor bijna alle ziektes, maar de corona-pandemie sloeg genadeloos toe. Het onzichtbare virus heeft onze overmoed en ons idee van maakbaarheid wat verkleind. We blijken niet de regisseur van het universum te zijn en we hebben niet overal controle over en dat is maar goed ook. De corona-pandemie raakt ons allemaal. In ons eigen leven worden we ook geconfronteerd met grote en kleine veranderingen, nieuwe situaties en soms een nieuwe werkelijkheid. Veranderingen waar we zelf voor kiezen én veranderingen die ons overkomen.
Het thema van de katern van deze krant gaat over het omgaan met grote veranderingen in ons leven en met een nieuwe werkelijkheid. Hoe kunnen we in de nieuwe situatie onszelf blijven en hoe kunnen we blijven leven in vertrouwen, ook als er iets heftigs gebeurt in ons leven. Hoe kunnen we omgaan met onzekerheid en leven met tegen- en meewind. Hoe kunnen we leven vanuit ontvankelijkheid, leven van wat komt?
Omgaan met veranderingen geldt ook voor het klooster zelf. De komende periode zal de Stichting naar alle waarschijnlijkheid eigenaar worden van het kloostercomplex. Een ontwikkeling waar we heel blij en dankbaar voor zijn. We zetten onze huidige activiteiten voort en we blijven een open en gastvrij huis voor bezinning, bezieling en beweging. Zoals we gewend zijn blijven we een gastvrij huis voor iedereen, met speciale aandacht voor mensen die in de huidige maatschappij buiten de boot vallen. We hopen dat we dat nog lange tijd samen met de communiteit kunnen doen. We zijn blij met het vertrouwen dat we krijgen op deze mooie en uitdagende weg. Frappant eigenlijk om bij deze uitdagingen veel vertrouwen te ervaren.
Het prachtige gedicht van Duitse dichter Angelus Silesius komt de laatste maanden vaak in mijn gedachten:
De roos is zonder waarom
Ze bloeit, omdat ze bloeit.
Ze geeft niet om zichzelf,
vraagt niet of men haar ziet.
Laten we leven van wat komt en gelukkig zijn.
Door Aalt Bakker, directeur Dominicanen klooster Huissen.