Ik ben zo bang dat ik iets durf’ was een bekende uitspraak van een van de medebroeders van Henk Jongerius. Aan de hand van deze uitspraak en Psalm 27 spreekt Henk Jongerius over angst en leven met vrees, in het algemeen én juist nu, in deze corona tijd.
Bekijk hier de online retraite.
Tijdens de miniretraite maakte Henk gebruik van de volgende teksten:
Psalm 27
Jij mijn licht en bevrijding
wat zou ik nog bang zijn, voor wie?
Jij mijn vaste burcht,
wie zou ik duchten?
Mijn bedreigers zijn op weg gegaan
ze lusten me rauw
mijn doodsvijand komt eraan
kom maar op, bestorm me maar
duizend tegen één,
ik sta
mijn hart kan het aan.
Dit ene heb ik jou gevraagd:
dat ik mag zijn met jou.
Als jij mijn licht bent
vrees ik niemand,
als jij mijn rots bent
sta ik sterk.
Dit ene heb ik jou gevraagd:
dat ik mag zijn van jou.
Als jij mijn plaats bent
woon ik veilig,
bij jou in huis
ben ik goed af.
Hoor je mijn stem wel?
Ja, jij, je hoort me wel.
Ik hoor jou ook, in mijn hart
hoor ik jouw antwoord.
Zoek mijn aangezicht, zeg je.
Verberg je dan nooit meer voor mij.
Wat mijn vader deed: weggaan,
wat mijn moeder deed: weggaan van mij
doe dat nooit iemand aan, jij.
O als ik toch niet overtuigd was
dat ik jouw licht en bevrijding zal zien
nog in mijn levensdagen,
hoe moest ik verdergaan
Ik wacht af
mijn hart kan jou aan.
(Vertaling Huub Oosterhuis)
Leven in het morgenlicht
Leven in het morgenlicht:
onbevreesd je ogen opslaan
want geen mens kan mij terneerslaan,
mij ontnemen mijn gezicht.
Leven in het middaglicht:
veilig onder mensen wonen,
als een kind je liefde tonen
die voor haat noch leugen zwicht.
Leven in het avondlicht:
zó jezelf uit handen geven
dat je één wordt met de velen
zonder naam, zonder gezicht.
Leven in het volle licht:
heel je hart en ziel ontvouwen,
aan de bron je toevertrouwen,
daarnaar worden opgericht.
(Henk Jongerius)