Hoe is het met je?
Raak je gewend aan de veranderde bewegingsvrijheid?
Of verlang je dat alles snel weer ‘normaal’ wordt?
We hebben het uit te houden. Uit te houden met onszelf,
met elkaar en dat kan een hele klus zijn.
We zitten dichter op elkaar dan ooit of zijn vaker alleen
dan ooit. Het raakt ons allemaal, ieder op een eigen manier.
Onze relaties worden uitvergroot in deze tijd. Je realiseert je
dat je met sommige mensen een hele fijne band hebt en
dat andere relaties extra onder druk komen.
Hoe breng je balans tussen geven en ontvangen? Hoe kun je
uit je oude patronen stappen en meer ontspanning en lichtheid
brengen in je relaties? Bekijk de video en doe mee met de oefening.
Veel plezier!
Hier onder de mini retraite van deze week:
Hier vind je de meditatie die ik in de video noem:
Geleide meditatie Gedragen worden, leunen in de lijn.
Wil je iets delen of heb je een vraag, laat het me weten.
Je kunt reageren door deze mail te beantwoorden. (Je kunt ook een reactie achterlaten onder het blog)
Wil je één van de eerdere mini retraites (nog) een keer
bekijken. Hier vind je ze op een rij.
Zorg goed voor jezelf en de mensen om je heen!
Tot volgende week.
Lieve groet, Erna Bakker
De individuele sessies in mijn praktijk (naast mijn woonhuis) in Ede gaan voorals ‘gewoon’ door, zie Leef je vrij nu Uiteraard met de gepaste afstand van 1 1/2 m en wanneer je klachtenvrij bent. Ook geef ik online sessies wanneer je niet in staat bent om naar de praktijk te komen.
Erna Bakker helpt je van ingewikkelde naar liefdevolle relaties! Ze laat je ervaren hoe je open en vrij kunt communiceren, de energie weer kan laten stromen waardoor er een gezonde verbinding ontstaat met jezelf én met de ander.
Saskia
14 april 2020 at 15:55
Dag Erna, hartelijk dank voor deze verhandeling over ‘geven’ en ‘ontvangen’. Heel belangrijk ja, die balans. Wat ik mis in je verhaal is hoe ’t zit voor degenen die meer geneigd zijn bij een verzoek vooral ‘nee’ te zeggen, in plaats van het meer gangbare ‘ja’. Kun je daar nog iets over zeggen? Je voelt ‘m al: ik behoor tot het -waarschijnlijk kleinere maar toch- leger van nee-zeggers. Hoe krijg ik die reflex onder controle, om te beginnen met nee-zeggen? Dank voor het meedenken en hartelijke groet, van Saskia
Erna
18 april 2020 at 11:06
Dag Saskia,
dank voor je reactie en je aanvulling over de ‘nee-zeggers’. Die zijn er zeker ook!
Je schrijft denk ik terecht dat het gaat om een reflex, net als standaard ja zeggen een reflex is.
Bij een reflex voelen we geen bewuste keus, voor we het weten hebben we al ja of, in jouw geval, al nee gezegd.
Wat je je kunt afvragen is of je nee gewoon klopt voor jou of dat het een nee is uit bescherming, uit niet kunnen ontvangen. Dit kan per situatie verschillend zijn.
Benieuwd of je hier iets mee kunt.
Als je wilt kunnen we even mailen of bellen als je er dieper op in wilt gaan.
Hartelijke groet, Erna
Tanja Harpe
14 april 2020 at 16:30
Beste Erna,
Dank voor de miniretraite over geven en ontvangen, de heldere uitleg. Ik ben een gever en besef steeds beter van waaruit ik geef, soms nog met een ‘verborgen agenda’ wat ik nu vooral tegenkom in de relatie met mijn oudste zoon (die op zich goed is) en zijn vrouw (met haar niet echt contact). Gevoel dat ik alsmaar geef (cadeautjes, post) aan de kleinkinderen van 9 en 6,5, zonder ooit een reactie terug te krijgen. Nu lees ik voor, op mijn initiatief maar dat is inmiddels al een aantal keren niet doorgegaan of verzet en dan hoor ik als ik bel: sorry, vergeten. Ik heb alle begrip voor hun volle bestaan, zeker nu, maar de balans is nogal uit evenwicht. Dit speelt al veel langer maar wordt nu extra zichtbaar en voelt verdrietig. Hoe maak ik dit bespreekbaar zonder verwijt? Er is al zo weinig contact met mijn kleindochters en dat wil ik niet kwijtraken. Bang voor verlies dus, toenemend zelfinzicht.
Ik zie uit naar je reactie.
Hartelijke groet,
Tanja
Erna
19 april 2020 at 11:39
Beste Tanja, dank voor je eerlijke verhaal.
Ik lees net je bericht, vandaar nu pas een reactie.
Er is een verlangen om meer contact te hebben met je kleinkinderen.
Je wilt het bespreekbaar maken zonder verwijt. Wat is je verwijt?
Wellicht is het een idee om je voor te stellen dat je je kleinkinderen in je hart neemt. Dat je je vanuit je hart met hen verbindt. In je hart is geen afstand en daar kun jij contact maken op de manier die bij jou past. Het kan zelfs zijn dat je verwijt hierdoor oplost waardoor een gesprekje hierover met je zoon en/of schoondochter minder beladen wordt.
Zeggen dat het je raakt kan altijd, daar hoeft geen verwijt in te zitten.
Alle goeds voor jou en je gezin!
Warme groet,
Erna
Mocht je hier nog vragen over hebben over meer willen delen, mail me even dan neem ik contact met je op.