Ik ben opgegroeid op een boerderij midden in een oude polder in de kop van Noord-Holland. Als kind kon ik al intens genieten van het buiten zijn in het hooiland. Dat hooi dat zo knisperde en lekker rook.

Dan mocht ik bij het naar huis rijden boven op de wagen met hooi zitten. Je kon dan zo ontzettend ver kijken. En eigenlijk wilde ik nog veel verder kijken… achter de horizon…. nog meer zien…. nog verder reiken… Er moest gewoon meer zijn! Deze nieuwsgierigheid is me altijd bij gebleven.

Als 18-jarige raakte ik actief betrokken bij het maken van jongerenvieringen. Met een aantal jongeren uit de parochie voerden we naar aanleiding van een evangelie gesprekken over hoe we over relaties, vriendschappen en allerlei maatschappelijke thema’s dachten, over die dagelijkse dingen die we als 18-jarige belangrijk vonden. Na 10 jaar kwam er bij mij een gevoel dat het wezenlijke van het leven tijdens deze avonden voor mij net niet geraakt werd. Het gevoel ‘dat er toch iets meer moest zijn….’ als dat ik met mijn hoofd kon bedenken en kon beredeneren. Terugkijkend zou je kunnen zeggen dat mijn spiritueel bewustzijn aan het ontwaken was.

In mijn zoektocht naar antwoorden en voeding voor deze ontwakende spiritualiteit kwam  een opleiding tot ‘Persoonlijk begeleider’ op mijn pad. In deze opleiding werd o.a. gewerkt vanuit de Psychosynthese en met veel creativiteit.

Psychosynthese houdt zich – anders dan de psychologie – niet alleen bezig met persoonlijkheid en gedrag, maar ook met bezieling, spiritualiteit en zelfontplooiing. Het was een thuiskomen diep in mijzelf. Naast alle hoofdelijke zoektochten en nog meer vragen, naast alles wat me onzeker en bang maakte als jongvolwassene, begon ik soms onverwachts, iets waar te nemen in mijzelf wat stil en rustig was. Een plek in mij, waar ik ‘alleen maar’  hoefde te Zijn. Nu weet ik dat ze die plek in de Psychosynthese het Hogere Zelf noemen. In andere stromingen wordt het ook wel de Ziel, de Bron en soms wel een Goddelijk deel in jezelf genoemd.  Voor mij is de naamgeving niet belangrijk. Maar wel het besef, dat ik meer ben dan ik met mijn denkend bewustzijn kan bevatten. Er is ‘iets’ in mij dat altijd blijvend is, welke storm of regen ik in mijn leven ook meemaak.

Creativiteit is voor mij het voertuig van al mijn ontdekkingen geweest

Het creatief bezig zijn gaf me zicht op mezelf, vanuit een ander perspectief. Ik ontdekte dat ik via tekenen, schilderen, boetseren, drama en dans, uitdrukking kon geven aan dat waar ik (nog) geen taal voor had. Ik kon expressie geven aan dat wat diep in mij zich beroerde en er aan toe was om naar buiten te komen.

Emoties en gevoelens werden zichtbaar op het papier of in de klei. Ik herinner me nog de diepe ontroering van die eerste kunstzinnige werkstukken. Vanuit deze werkstukken kwamen de woorden als vanzelf naar boven. Het pure onbevangen deel in mij kwam via de creativiteit naar buiten. In mij  was een creatieve stroom wakker geworden en ik kon er niet meer mee stoppen. Ik volgde vele opleidingen en trainingen eerst vooral voor mezelf en later om ook andere mensen op hun zoektocht in het leven te kunnen begeleiden.

De visie waaruit ik werk is nog steeds de Psychosynthese. Ik gebruik creatieve werkvormen in de breedste zin van het woord: tekenen, schilderen, boetseren, schrijven aangevuld met dans, verstilling en fysieke oefeningen. Het gaat daarbij niet om zo mooi of precies mogelijk vorm te geven, maar al spelend en ontdekkend expressie te geven aan dat wat van binnen leeft.

Op lichtvoetige wijze is het iedere keer een kleine ontmoeting met jezelf

Het gebeurt vaak dat ik daarbij ook gebruik maak van de natuur in de heerlijke kloostertuin. Vragen na afloop geven verdieping en betekenis aan het gemaakte werk.

Uit ervaring kan ik zeggen dat iedereen van nature de potentie heeft om creatief en kunstzinnig te zijn. Hoe mooi is het om iedere keer weer prachtige authentieke werkstukken te zien ontstaan. En tijdens het creatief bezig zijn veranderen die mensen ook. Want de expressie gebeurt niet alleen in het materiaal maar is ook vaak zichtbaar aan de buitenkant. Iedere keer weer verwondert het me, hoe de gezichten gedurende een meerdaagse workshop veranderen. Vaak zie ik ze meer ontspannen, opener, blijer weer naar huis gaan. Ze zijn meer zichzelf geworden: de mens zoals ze ten diepste zijn bedoeld.

Sinds 1999 verzorg ik een paar keer per jaar meerdaagse creatieve retraites in het klooster. De verstilde omgeving van het klooster nodigt uit tot bezinning en bezieling en je te richten op dat wat van binnen gehoord wil worden. Ben jij nieuwsgierig geworden naar wie je nog meer bent en/of heb je het gevoel dat ‘er toch iets meer moet zijn’ weet je dan welkom op één van mijn creatieve retraites.