De Veertigdagentijd is de periode van Aswoensdag tot Pasen. Van oudsher is dit een tijd van bezinning en solidariteit. Je staat wat vaker stil bij mensen die het minder goed hebben dan jij. Het gaat niet alleen om vasten, maar ook om het delen van liefde en zorg. Door samen goed te doen, maken we de wereld een beetje mooier en laten we zien waar het in de veertigdagentijd echt om draait: compassie. Op deze pagina lees je hier meer over. In deze blog deelt Sandra Leenhouwers, receptioniste bij Klooster Huissen en visionair kunstenaar haar visie op dit onderwerp.

Zowel in mijn werk als receptioniste in het klooster als in mijn praktijk aan huis waar ik werk als visionair kunstenares, kom ik veel in aanraking met de verhalen en ervaringen van anderen. Als mensenmens is compassie voor de ander iets wat als natuurlijk gaat. Maar is dit iets wat er altijd is of denk ik dat?

Het schrijven van dit stukje zorgde voor een interessant gesprek met mijn man en onze mijmeringen over onder andere het verleden. Wat is nu wel en wat is nu niet handelen met compassie? En hoe voelt het om compassie te hebben? Waar hebben we niet zo goed gehandeld en waar dachten we vanuit compassie te handelen maar werd dit door ego aangestuurd? Voor mij is compassie een staat van zijn, een gevoel dat buiten je identiteit staat. Iets groters dan onszelf en iets om na te streven in elke situatie.

Mijn eigen innerlijke criticus kan mij regelmatig nog naar het lijden toe brengen en zelfcompassie is dan mijn toevluchtsoord terug naar mijn centrum. Mededogen is de weg naar een betere innerlijke en uiterlijke wereld. Met alle extremen die zich nu afspelen in de wereld zouden we allemaal wel goed doen aan een extra portie compassie.

– Sandra

Compassie in actie

De jaarlijkse vastenactie van Dominicanenklooster Huissen heeft als doel mensen te steunen die zich in onze samenleving in een kwetsbare positie bevinden. Dit jaar willen we bijdragen aan een veldwerkproject van het Leger des Heils, namelijk de soepfiets in Arnhem.