De Goede Week – Zaad in vruchtbare aarde
Zaad wordt gestrooid, wordt gezaaid, wordt los gelaten. Het krijgt alle ruimte in de aarde.
In het bijbelverhaal bij deze dag (Johannes 12: 1-11) zalft Maria de voeten van Jezus met heel kostbare olie. Een van de leerlingen van Jezus wil haar tegenhouden, maar Jezus zegt: “Laat haar!” Laat haar haar gang gaan, laat haar los. Op de maandag in De Goede Week staan we stil bij het thema Loslaten.
DE REIS VAN HET ZAAD
Zaad,
mysterie van leven en sterven.
Loslaten,
zich overleveren.
Zaad ziet nooit de bloem,
maar gelooft erin.
Bevat verborgen kiemkracht.
Zaad kent de donkerte van de aarde,
in stilte drinkt het water,
voelt het de warmte van de zon.
Komt tot groei en bloei
en draagt vrucht.
De reis van het zaad
is de reis van ieder mens
om tot volle ontplooiing te komen.
Tekst door Ria Klein Wolterink
Wist je dat een theelepeltje aarde méér levende organismen bevat dan dat er mensen op aarde leven?
Dat las ik in de toelichting bij de film “Onder het maaiveld” die onlangs is uitgekomen en in veel filmhuizen te zien is.
Eigenlijk kan ik het niet te bevatten, zoveel levende organismen in een theelepeltje aarde?
Als ik met dat beeld van de aarde denk aan de weg van het zaad, dan besef ik dat zaaien belangrijk is, maar minstens zo belangrijk is de zorg vooraf voor de aarde. Dat er ruimte gemaakt wordt voor het zaad, ruimte waar het zaad kan ontkiemen, ruimte waarin nieuw leven kan ontstaan.
Vroeger als ik kind kreeg ik een stukje moestuin en mocht daar bloemen en groenten zaaien. Van mijn moeder leerde ik dat voordat ik mocht zaaien, eerst goed voor de aarde moest zorgen: Het onkruid weghalen, koemest erop brengen, de aarde omspitten en ten slotte de grove kluiten fijn maken. Zo ontstond er een goed zaaibed met lucht, water, voedsel waarin het zaad zou kunnen ontkiemen. Ik had toen nog geen notie van wat er allemaal in de aarde leefde, dat er zoveel levende organismen zaten die elkaar ook nodig hebben. En dat er ruimte is voor al die organismen in de aarde. Wat een immens wonder! Een wonder zo dichtbij, een wonder onder onze voeten.
In het bijbelverhaal van vandaag treft het me dat Maria (de zus van Martha en van Lazarus) iets heel aparts doet, iets heel ongewoons. Zij zalft Jezus met dure olie en droogt hem af met haar haar en Jezus laat het ook toe. Wat een intiem gebeuren! Voordat Jezus moest sterven betoonde zij hem zo een teken van grote liefde. Zij voelde ruimte om dit te doen.
Zij doorgrondde blijkbaar wat er met Jezus te gebeuren stond. Doorgronden, wat is dat trouwens juist nu een mooi woord, nu ik zo wat mijmer over de aarde.
Er komt commentaar van één van de leerlingen op het handelen van Maria. Hij kijkt oppervlakkig en ziet alleen verkwisting van dure olie. Hij doorgrondt blijkbaar niet de betekenis van Maria’s handelen. En dan zegt Jezus tegen hem: ”Laat haar!”
Daarmee zegt hij in mijn ogen: Geef haar de ruimte.
Ruimte geven, ruimte laten, is niet altijd gemakkelijk.
Ruimte nemen die ook mij gegeven is, zoals Maria doet, is ook niet altijd gemakkelijk.
Misschien gaat het mij helpen als ik af en toe bewust een kluitje aarde in mijn hand neem en er naar kijk en me verwonder. In zo’n klein kluitje aarde leven zoveel organismen samen, die elkaar nodig hebben, die elkaar ruimte geven, die samenleven. Ik doorgrond het allemaal niet, net als die leerling van Jezus niet doorgrondde wat Maria deed, maar laat ik het maar laten. Laat ik het maar ruimte geven.
We zijn op weg naar Pasen,
naar levensruimte.
Levensruimte
laten en
ontvangen.
Levensruimte,
een groot geschenk.
Een goede week gewenst!
Over de auteur
Ria Klein Wolterink is werkzaam in het klooster voor de vieringen en zingt in de kloostercantorij. Ze is daarnaast werkzaam als procesmanager bij Waterschap Rijn en IJssel.
