Het is maandagochtend en de start van weer een nieuwe week thuis. Hoeveel weken zullen er nog komen? Een vraag waar ik maar niet teveel bij stil sta. Want als ik dat doe, dan grijpt de pijn van het gemis van dierbaren om mij heen me naar de keel. Vele van jullie zullen dit herkennen en vele van jullie leven misschien ook alleen, zonder partner of kinderen. Een situatie die ik ook onder normale omstandigheden best moeilijk vind en die nu extra confronterend is. Want natuurlijk bel, app en skype ik regelmatig met vrienden en familie, maar de impact van een zoen op je wang, een dikke knuffel of een warme omhelzing is toch echt anders. Of gewoon samen zijn, zonder woorden en toch elkaars aanwezigheid voelend.

En dat is er nu dus allemaal niet. Een deprimerende gedachte en ik weet inmiddels uit ervaring dat het niet verstandig is om deze gedachte te volgen. En dat het tijd is om anders te gaan kijken. Tijd om contact te maken met die bron van licht en liefde die mij door het leven draagt en mij leert hóe ik anders kan kijken.

Dan ga ik zitten met mijn ogen dicht en richt ik mijn aandacht op mijn ademhaling. Nieuwsgierig volg ik mijn in-en uitademhaling, zonder iets te willen veranderen aan het ritme en het tempo. Gewoon in- en weer uitademen. Ik voel mijn voeten op de vloer. Mijn zitvlak dat contact maakt met de stoel en mijn armen die lichtjes rusten op mijn schoot. Zo zit ik even, in alle rust. De gedachten die door mijn hoofd schieten laat ik gewoon voor wat ze zijn.

En terwijl ik hier zo zit, komt het beeld van een goede vriendin bij me naar boven. Ik laat dat beeld groter worden en voeg steeds meer details toe aan dit beeld. De kleur van haar ogen, haar glimlach, hoe ze beweegt en wat ze doet. Ik hoor de warmte in haar stem en voel de levendige energie als ze dichterbij komt. Mijn gezicht ontspant en langzaam krult mijn mond zich in een grote glimlach. Mijn hart voelt licht en een warme gloed spreid zich uit naar heel mijn lichaam. Ik denk aan de laatste keer dat we elkaar knuffelden en voel opnieuw de liefde en de krachtige verbinding tussen ons. En in deze denkbeeldige omhelzing vloeien mijn angsten weg, ontspant mijn lichaam en komt mijn geest tot rust.

Niet voor het eerst realiseer mij hoe sterk de kracht van verbeelding is. Verbeelding die gevoed wordt door al je zintuigen en die je zo levensecht kunt maken dat de uitwerking daarvan fysiek voelbaar is. Want er komt positieve energie vrij, gelukshormonen worden aangemaakt en de wereld  voelt weer lichter. Ook ik voel me lichter en gerustgesteld door de wetenschap dat mijn verbeeldingskracht me door lastige momenten heen kan helpen.

Wil jij ook de kracht van de verbeelding ervaren? Luister dan naar deze begeleide visualisatie.

Visualisatie De kracht van verbeelding

Sanneke Kop heeft een passie voor dans, meditatie en het begeleiden van mensen hierin. Sanneke heeft een achtergrond als sociaal agoog en lifecoach.