Tijdens de eerste online mini retraite reflecteert Henk Jongerius o.p. aan de hand van het gedicht ‘de Eenzame’ van Martinus Nijhoff.
Wilt u deze online mini-retraite terug kijken? Klik dan hier of klik op de afbeelding>>
DE EENZAME
De oogen van den nacht staan voor het raam.
Beneden draven paarden door de straat.
De dingen zijn niet meer dan hunne naam.
Ik ben niet meer dan een ontdaan gelaat.
Het maanlicht zingt mijn bloed tot dansen wakker,
En als ik dans, danst mijn schaduw met mij –
Schaduw, mijn schaduw, mijn eenige makker:
Wij dansen – zie, ik ben niet meer dan gij.
Ik ben een stille man waar God mee speelt,
Zoodat ik ’t leven als een waanzin zie –
Maar soms is alles schoon en alles goed:
Ik sta voor ’t raam, en hoor een melodie
Die in me dringt en mijn hart bersten doet:
Hoor hoe hiernaast een kind piano speelt –
Martinus Nijhoff
R Schut-Hakvoort
9 mei 2020 at 17:13
Beste Henk Jongerius,
Dank voor het mooie inspirerende uur , waar ik ademloos heb geluisterd en meegevoerd in de gedachten over eenzaamheid. “God gebeurde in mij”.
Els de Clercq
11 mei 2020 at 21:06
Vandaag luisterde ik naar de mini retraite van 6 mei.
Wat een poëtische, fijnzinnige en rustgevende overweging,
fijn ook waren de woorden bij de kaarsjes.
Dank en hartelijke groet,
Els
Annie
22 mei 2020 at 19:25
Echt passend bij deze tijd. eenzaam Toch ben ik alleen. En juist deze woorden geven mij inzicht in het diepere menselijke beleven. Dank.