‘Journalist Jesse Reith in gesprek met Laurence Mol, begeleider van activiteiten en retraites in het Dominicanenklooster.’
Jesse: Drie jaar geleden zag ik je voor het eerst. Voor een krantenartikel bezocht ik in de zomer van 2017 het Dominicanenklooster. Ik woonde een door jou begeleide retraite bij. Daarna hebben we elkaar nog een paar keer gezien. Toch ken ik je niet zo goed.
Wie of wat drijft jou om te veranderen?
Laurence: Veranderingen zijn soms klein en geleidelijk, dan lijken het eerder ontwikkelingen, en soms zijn ze groots en met veel gevolgen. De bron van verandering is een innerlijke kracht. Sommige mensen noemen dat een licht, anderen God. Ik haal mijn inspiratie uit diverse religies en stromingen, waaronder non-dualisme, het christendom, boeddhisme en hindoeïsme.
De bron van verandering blaast mij daar waar ik naartoe ga. Die kracht leidt mij naar de meest paradijselijke innerlijke ervaringen, maar ook naar spanning en stress. In het verleden waren dat angst en depressie. Ik groei het meest door negatieve ervaringen. Door negatieve ervaringen de ruimte te geven, krijg ik ook ruimte. En doordat ik de ruimte krijg, kan er ontwikkeling en verandering plaatsvinden.
Ik heb ook een positieve ervaring van verandering. Dat was toen ik de Heilige Geest ontving in een klein, twaalfde-eeuws kerkje in het Spaanse Rabanal del Camino. Het stadje ligt op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, waar ik toen naar toe wandelde. In die oude kerk zongen twee monniken. Plots werd de ruimte tussen hen ondefinieerbaar groot. En ‘dat’ kwam in mij. De Heilige Geest was toen mijn bron van verandering. ‘Als dit niet weggaat, geef ik alles in mijn leven op en blijf ik hier. Dan treed ik in’, dacht ik vol overtuiging. De abt in het kerkje, lezend in zijn Bijbel, vertelde me zonder blikken of blozen dat het inderdaad de Heilige Geest was die ik had ontvangen.
Het was totaal anders dan de mystieke ervaringen die ik eerder heb ervaren. Ik begrijp helemaal dat anderen in het verleden door de Heilige Geest geïnspireerd zijn geraakt en daarvoor alles in hun leven hebben opgegeven. God was op dat moment voor mij overduidelijk zichtbaar en voelbaar.
Ik merk dat mijn verhaal dankbaarheid en bescheidenheid oproept.
Jesse: Ik begrijp je poging tot bescheidenheid. Ik verdiep me vooral in het christelijk geloof. Dat ik dat mag doen en daardoor verander, zie ik als een gift. Geloof draait volgens mij niet om de indruk die je op anderen moet maken, maar om de relatie tussen jou en God. Dat lees ik ook in de Bijbel. ‘Let op dat jullie de gerechtigheid niet beoefenen voor de ogen van de mensen, alleen om door hen gezien te worden.’ (Matteüs 6:1, NBV)
Je stond dus op het punt om in te treden, een ingrijpende verandering, maar de volgende ochtend had je de Heilige Geest niet meer. Was je teleurgesteld?
Laurence: Totaal niet. Het blijft de mooiste ervaring uit mijn leven. Ik leef met overgave met wat er nu is, dat is in ieder geval zoveel mogelijk mijn streven. Dat zorgt ervoor dat ik vrij weinig last heb van spijt of gevoelens uit het verleden.
Jesse: Ben jij in het Dominicanenklooster veranderd?
Laurence: Ja. Ik kwam in 2015 naar het klooster om te herstellen van een burnout. Door het reïntegratieproject vond ik weer een dagstructuur. Ik kwam voor mezelf naar het klooster, maar wilde ook dienstbaar zijn. Door het grote aanbod van retraites, waar ik als begeleider een rol in kon gaan spelen, ontplooiden mijn talenten. Zo leerde ik mediteren, waarbij ik al mijn gevoelens de ruimte gaf. Hoe beter het met mij ging, des te meer ik voor anderen kon doen. Ik bouwde mijn uren in het klooster langzaam op en nu werk ik ongeveer 32 uur per week.
Van dichtbij maak ik mee hoe deelnemers tijdens een retraite veranderen. Wat alle bezoekers gemeen hebben, is dat ze tijd voor zichzelf willen. Ze worstelen in hun levens vaak met druk en zorg voor anderen. Hier bieden we ze ruimte om tot rust en bezinning te komen. Na een paar dagen zie ik dat de spanning in de gezichten is verdwenen. Dan komt er een tevreden lach. Al met al is mijn tijd in het klooster hét voorbeeld van een geleidelijke, positieve verandering!
Jesse Reith, journalist bij dagblad de Gelderlander. Bezoekt vanaf 2017 met regelmaat het Dominicanenklooster voor retraites, ontmoetingen en evenementen.
Bekijk ook de online miniretraite met Laurence Mol, waarin Laurence u meeneemt in een geleide meditatie met de concentratie op de ademhaling. Vanuit deze basis kijk je met aandacht naar binnen en kun je ruimte ervaren tussen jou en je gedachten en emoties. In deze ruimte kun je loslaten en verstillen. Laurence is meditatie – en retraitebegeleider in dienst van Dominicanenklooster Huissen. Bekijk hier de video>>
