Dit stuk is geschreven door Magda Vlasblom en verscheen eerder in de Kloosterkrant.

Iedereen krijgt te maken met rouw en verlies. Rouwen kun je over het verlies van een geliefd persoon, je eigen gezondheid, verlies van werk, bij een scheiding van je partner, kinderen die het huis uit gaan of het wegvallen of veranderen van andere dingen die voor jou belangrijk zijn.

De ervaring leert dat creatief bezig zijn een goede helende manier kan zijn om met rouw en verlies om te gaan. Door met potlood, krijt en verf aan de slag te gaan, kun je in contact komen met de gevoelens die in jou leven en die je soms niet kunt of wilt uiten in woorden. Met eenvoudige opdrachten help ik je op weg om iets van die gevoelens op papier uit te beelden.

Belangrijk is om uit te gaan van wat er nú in je leeft.

Het gaat dan ook niet om mooi. Het gaat om beleven van en uiting geven aan verlies, pijn, verdriet, gemis, maar misschien ook opluchting, blijheid, dankbaarheid. Soms wil je krassen met harde krijtjes, papier verscheuren, iets lelijks maken. En als er opluchting is of blijdschap bovenkomt maak je misschien iets met veel kleur. Bij zelfcompassie en zachtheid kun je softpastel pakken dat je zo heerlijk met je vingers zachtjes kunt uitwrijven.

Het kan zijn dat hierna betere, passender woorden naar boven komen. Mooi om die dan op te schrijven.

Agnes, deelnemer aan dit programma was verwonderd wat dit allemaal bij haarzelf teweeg bracht.

“Ik heb nog nooit kleur en vorm gegeven aan mijn gevoelens. Bijzonder dat ik mijn pijn tastbaar kon maken. Dat het zichtbaar werd buiten mijzelf. Ik ben daardoor gaan ontdekken wat mijn behoefte is als de pijn en de verwarring weer boven komen.

Magda zei vaak: je handen weten veel beter wat ze moeten doen dan je hoofd. Dus niet denken maar gewoon je handen laten spelen.

En dat klopte, want het was heel verrassend wat ik maakte bij een opdracht met mijn ogen dicht. Ook leuk te merken dat al die verschillende materialen verschillende gevoelens konden vertalen. Door het maken van iets ben je ook even ergens anders mee bezig.

Mijn pijn en verdriet zijn niet weg, maar wel zachter geworden. Ik durf nu te voelen wat er zich in mij afspeelt en weet beter waar ik dan behoefte aan heb.”

Dit stuk is geschreven door Magda Vlasblom en verscheen eerder in de Kloosterkrant. Magda is biografisch coach bij creatieve retraites. Van 3 tot en met 5 november geeft ze het weekend Tekenen en schilderen bij rouw en verlies. Op deze pagina vind je meer informatie en kun je je aanmelden.